Zoveel verschillende opdrachtgevers zoveel verschillende fotografie wensen.
Mijn opdrachtgevers of klanten zijn architecten en andere adviseurs, bouwbedrijven, leveranciers van bouwproducten, gebruikers(organisaties), ontwikkelaars, installatiebedrijven, hoveniers, mediabedrijven. En binnen deze “klantgroepen” verschillende de wensen ook.
Een grote groep wil van het project een paar mooie foto’s. Van overzichten tot (materiaal)details.
Vanwege privacy gevoeligheid kiest een deel bewust niet voor personen op de foto’s.
Terwijl andere opdrachtgevers juist heel bewust gebruikers in meer of mindere mate onderdeel wil laten zijn van de beelden. De gebruikers kunnen bewoners zijn van een zorgcomplex, of scholieren van een school, maar ook voorbijgangers in een woonbuurt.
Ik ga bij het maken van foto’s waar mensen een rol in spelen zorgvuldig met hun privacy om. Maar dat wil niet zeggen dat ik de wet op dat gebied mij eigen heb gemaakt.
Ik hanteer de gulden regel dat in overleg veel mogelijk is. En dat overleg voer ik met de personen in kwestie en als dat niet mogelijk is met de verantwoordelijke over de privacy van cliënten. Officieel hoor ik toestemming te vangen in een formulier met handtekening, maar zolang door mij gemaakte bouwkunstfoto’s niet in bushokjes verschijnen kwalificeer ik dat als “over the top” en praktisch onwerkbaar.
Lees verder onder de fotogalerij...
De vraag om “meer beleving in de foto” is legitiem. Maar wat levert het op. Wat doet zo’n foto met de kijker. Want uiteindelijk ben ik gewoon bezig met meewerken aan een marketing idee. Meer beleving, meer commitment van de kijker, meer kans op een positief beeld van de zender en dus blijven hangen bij de ontvanger.
Dat dus. En dat is dan weer te staven met “Eye Tracking”. Daarmee wordt in beeld gebracht waar onbewust de aandacht naar toegaat en hoe vaak. Actief daar op in zetten valt dan weer onder Neuromarketing. Maar dat voert te ver en is voldoende over terug te vinden.
Ik denk dat mijn opdrachtgevers er vooral mee willen laten zien voor wie ze de projecten hebben ontworpen en gebouwd. Stukje “Sfeer beleving”. Mensen in een foto geeft herkenning, laat de menselijk maat zien en verlevendigd de foto. Het vergroot de "Aaibaarheidsfactor". Een foto zonder mensen is meer een stilleven. Ook goed! Dat vestigt de aandacht op het onderwerp, zonder afleiding. Het gekozen standpunt, met de kijkrichting door de foto heen is dan (nog) belangrijker. En zijn er geen mensen dan kan ook een bijpassende (elektrische) bijzondere auto of een schaal met fruit de levendigheid vergroten.
Als ik mijn bezoek aankondig bij een school of zorginstelling gaan direct de privacybellen rinkelen. Inmiddels weet ik dat met een beetje overleg de soep niet zo heet gegeten wordt.
Ik kan al veel voorkomen door het kiezen van mijn standpunt en moment van fotograferen. Daarnaast is de sluitertijd een belangrijk hulpmiddel bij het spelen met mensen op de foto. Door het toepassen van langere sluitertijden ontstaat er bewegingsonscherpte in de foto. Mensen die bewegen worden een schim. Bij interieurfoto’s gaat dat door het beperkter licht al vanzelf en buiten is dat dan weer te simuleren door grijsfilters voor de lens te plaatsen. Hiermee wordt de sensor minder belicht en is er net zo als binnen een langere sluitertijd nodig om een goede belichting te krijgen.
Lees verder onder de fotogalerij...
Voor het resultaat van de foto vind ik het dan weer belangrijk om de bewegingsonscherpte passend bij de beweging te krijgen. Voldoende beweging in de foto zodat de privacy is gewaarborgd en dat ook de persoon nog als persoon door het beeld gaat en niet als een soort van schim. Dat vraagt om timing en inschatting en vooral ook proberen.
Een persoon of groep van personen die in een constante loopbeweging zich verplaatsen, is dan goed te doen. Op een school is dat al weer veel meer een uitdaging. Daar is letterlijk de dynamiek per seconde anders. Daarnaast is beweging dichtbij of veraf ook weer verschillend. Als dat in één beeld zit kan het zijn dat de personen veraf best nog wel duidelijk in beeld zijn, terwijl ze dichtbij mooi onscherp zijn.
Al is het beeld op mijn fototoestel geen iMac formaat, een eerste idee van het resultaat is al wel te krijgen. En valt het tegen dan doen we het gewoon nog een keer.
Dat klinkt gemakkelijk, maar dat is het niet altijd. Als ik woningen aan het fotograferen ben en de zon staat goed dan kan het zomaar zijn dat er geen “kip te bekennen is”. Om toch aan de gewenste beleving te komen benader ik actief bewoners of voorbijgangers om voor de ontwerper of bouwer van hun huis even als figurant te dienen. Gek genoeg (of misschien ook niet) wordt dat meestal prima gevonden. En het levert ook weer leuke gesprekken op. Kortom voor mij een belevenis en voor de opdrachtgever een foto met de gewenste beleving!
Als selfmade fotograaf met een bouwkundige opleiding en dito ervaring als rugzakje, dien ik de bouwkunst van elke rang en stand. Omdat ik vind dat elk project professionele fotografie verdiend. Zodat opdrachtgevers maar vooral iedereen die er aan meegewerkt heeft met recht trots mogen zijn op het gerealiseerde resultaat!
Geïnteresseerd geworden om uw projecten waar ú trots op bent professioneel door mij vast te laten leggen? Neem gerust contact met mij op, door hier te klikken.
Expertise:
architectuur - interieur - vastgoed - hoogte - tuin - bouwindustrie - bouwplaats
Walter Frisart FOTOwerk voor architectuur en bouwkunst
Fotograaf Zwolle
Grotekreek, 24
8032 JD, ZWOLLE, NL
mail@walterfrisart.nl 06-51077168
IBAN NL68 KNAB 0257 9753 22
Alle rechten voorbehouden | Walter Frisart FOTOwerk